“Fransen, cheques en koffieleuten”
Bijna alles in Frankrijk wordt met cheques betaald. Internet bankieren kennen ze hier bijna niet. Als Fransen bij ons een kamer boeken en een aanbetaling doen, krijgen we een cheque opgestuurd. Zelfs bij de overdracht van ons huis, kreeg de vorige eigenaresse een cheque van de notaris met daarop het hele bedrag van het huis. Ze stopte het in haar tasje en liep daarmee later de deur uit, eigenlijk liep ze dus met het contante geld de deur uit, want een cheque kan je zo inwisselen.
Bij de kassa’s staan rijen (ontspannen) mensen, iedereen betaalt met cheques, die uitvoerig ter plekke ingevuld worden, naam (O mijn pen doet het niet, heeft u een pen?). Datum, (de hoeveelste is het ook al weer?) bedrag in cijfers en in letters, handtekening.
En als dat gedaan is, gaan ze pas op hun gemak de boodschappen in hun tassen doen, soms zetten ze het weer even terug op de band omdat het toch niet naar hun wens in de tas zit, en als dat ritueel tergend langzaam volbracht is, richten ze zich tot de caissière en gaan een gezellig gesprekje voeren, over het weer, de beesten, hun gezamenlijke kennissen, van die keuvel gesprekjes die wij normaal bij de koffie doen. Maar zij drinken geen koffie om deze tijd en dan blijft er niets anders over om zo aan je dosis keuvelgesprekken te komen. En als alles geventileerd is, groeten ze elkaar uitgebreid, de caissière kijkt haar of hem nog even na en zegt dan vriendelijk tegen ons: “Bonjour messieur-dame !”
Kijk dat is nu zo leuk, nu zijn wij aan de beurt, geen chagrijn, geen boze blik, geen ongeïnteresseerdheid, maar oprechte interesse voor onze boodschappen, die netjes en rustig langs de piepjes gaan, het uitschrijven van onze cheque, het inpakken van onze boodschappen, en dan ons gesprek met haar.
Graag hadden we onze thermoskan meegenomen met wat bekertjes, misschien zelfs onze campingstoeltjes om heerlijk met haar te gaan keuvelen, maar iets weerhoudt ons….
